Μέχρι πριν από 10 χρόνια, κανείς δεν αναρωτιόταν πόση νικοτίνη περιεχόταν σε ένα τσιγάρο, αλλά μόνο πόση πίσσα ή μονοξείδιο του άνθρακα εκλυόταν.
Η νικοτίνη δεν ήταν και δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα.
Από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Αυστραλία, περνώντας από τη Ρωσία και την Ινδία, πολλές κυβερνήσεις προσπαθούν να περιορίσουν την πρόοδο του ηλεκτρονικού τσιγάρου ως το κύριο εργαλείο για τη μείωση των ζημιών που προέρχονται από το κάπνισμα.
Αυτό που δεν συνειδητοποιούν είναι ότι η επιστήμη ισχυρίζεται, όλο και περισσότερο, ότι ο ατμός που περιέχει νικοτίνη θα μπορούσε να σώσει εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο. Αλλά προσέξτε, μην συγχέετε την κλινική έρευνα με την πολιτική διαχείριση της υγείας. Η πρώτη είναι εγγυημένη, συντηρημένη και υποστηριζόμενη από γιατρούς και ερευνητές που ζουν καθημερινά στο εργαστήριο και προσπαθούν να απαντήσουν στα, ακόμη, ανεπίλυτα ερωτήματα για την δημόσια υγεία. Η δεύτερη επιβιώνει από την γραφειοκρατία, τις εμπειρικές διατριβές και τις συνταγές που πέφτουν από πάνω για λόγους ευκολίας, εγγύτητας ή για να ικανοποιήσουν την κοινή γνώμη.
Η απαγόρευση των αρωμάτων σε υγρά αναπλήρωσης τσιγάρων ή, ακόμη χειρότερα, σε νικοτινούχα υγρά θα ήταν αδικαιολόγητη. Διότι εάν από τη μία πλευρά αποδειχθεί ότι οι κίνδυνοι για την υγεία είναι εξαιρετικά χαμηλοί, οι απαγορεύσεις θα αποδειχθούν αρκετά τραγικές για τους καπνιστές που θα αποτρέπονται έντονα από την διακοπή της θανατηφόρας και καρκινογόνου συνήθειάς τους.
Όταν τα ηλεκτρονικά τσιγάρα εισήλθαν στην Ιταλική αγορά πριν από περίπου δέκα χρόνια, οι αντίπαλοι του ισχυρίστηκαν ότι υπήρχαν περιορισμένα στοιχεία σχετικά με τους κινδύνους του προϊόντος. Ωστόσο, για κάποιο χρονικό διάστημα, αυτή η κατηγορία δεν είχε επαναληφθεί. Τώρα υπάρχουν στοιχεία, ακόμη και μακροπρόθεσμα, για τη χαμηλότερη τοξικότητα του ηλεκτρονικού τσιγάρου.
Ωστόσο, οι επικριτές υπάρχουν ακόμα και προσπαθούν με εύκολο τρόπο να επαληθεύσουν τις πεποιθήσεις τους. Αφού κατηγόρησαν την πρόσβαση ανηλίκων στις συσκευές, εισήγαγαν απαγόρευση πώλησης σε άτομα κάτω των 18 ετών. Αφού επέκριναν την υπερβολική εμπορική προβολή των προϊόντων, τα μεγάλα κοινωνικά δίκτυα και οι εθνικοί κανονισμοί εισήγαγαν περιορισμούς στη διαφήμιση. Αφού φοβήθηκαν την υποτιθέμενη τοξικότητα των υγρών αναπλήρωσης, ο νομοθέτης εισήγαγε την υποχρέωση προηγούμενης κοινοποίησης ώστε να διατεθούν στην αγορά. Εν ολίγοις, κάθε φορά που κάποιος - συνήθως ένας οργανισμός υγείας - προκαλεί συναγερμό, η πολιτική δεν σπαταλά χρόνο στο να νομοθετεί με όλο και πιο περιοριστική λογική.
Καθώς τα αποδεικτικά στοιχεία για την υποστήριξη του ηλεκτρονικού τσιγάρου αυξήθηκαν και απέδειξαν αδιαμφισβήτητα τη ματαιότητα των μέτρων, η συζήτηση μετατοπίστηκε σε ένα άλλο, ξαφνικό, πρόβλημα. Ήταν η υπόθεση Evali, η οποία διήρκεσε μερικούς μήνες και στη συνέχεια εξαφανίστηκε από τις καθημερινές ειδήσεις όταν συνειδητοποιήθηκε ότι το άτμισμα δεν είχε καμία σχέση με τη νέα πνευμονοπάθεια.
Αλλά ήταν επίσης η περίπτωση βαρέων μετάλλων σε υγρά αναπλήρωσης ή σε υγρό στους πνεύμονες: Όταν κάποιος δεν έμεινε στον τίτλο της επίσημης δήλωσης – η οποία διαδόθηκε παντού στον κόσμο - επαληθεύοντας τη μη δυνατότητα αναπαραγωγής και την αδυναμία της έρευνας, ξαφνικά προέκυψε δημόσια συζήτηση. Η οποία διακόπηκε. Χωρίς τόνο συγγνώμης ή λάθους. Σταματήσαμε απλώς να μιλάμε γι’ αυτό σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Αλλά τώρα η ζημιά είχε γίνει. Όχι τόσο προς τους χιλιάδες εμπόρους και εταιρείες, αλλά πάνω από όλα τα εκατομμύρια των καπνιστών που δεν συνέχισαν την προσπάθεια διακοπής, επιστρέφοντας στο κάπνισμα. Ποιος ξέρει γιατί δεν υπήρξαν τέτοιοι τεράστιοι τίτλοι, όταν τα νικοτινούχα υγρά αποδείχθηκαν πιο αποτελεσματικά, στη διακοπή του καπνίσματος, από τις παραδοσιακές ιατρικές θεραπείες αντικατάστασης. Δεν εμφανίστηκαν ούτε όταν οι αριθμοί εξαπλώθηκαν για να δείξουν ότι το άτμισμα δεν αποτελεί πύλη προς το κάπνισμα για τους νέους. Πράγματι, στην Ιταλία, όπως και σε πολλές δυτικές χώρες, η συνήθεια του καπνίσματος από παιδιά σχολικής ηλικίας είναι σε χαμηλότερα επίπεδα από ποτέ, όπως φαίνεται από στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Εδώ και αρκετό καιρό, η συζήτηση πήρε μια αρκετά ευχάριστη κατεύθυνση: αυτοί οι ίδιοι κατήγοροι που στο παρελθόν είχαν σιωπήσει πολλές φορές τώρα πατάνε στην τοξικότητα της νικοτίνης η οποία, ακόμη και αν ληφθεί σε ελάχιστες ποσότητες, θα είχε εξαιρετικά επιβλαβείς επιπτώσεις στο σώμα. Αλλά μόνο τώρα το παρατήρησαν; Μόνο τώρα που εκατομμύρια καπνιστές επέλεξαν να την προσλαμβάνουν σε μορφή ατμού, πετώντας τελικά το πακέτο τσιγάρων, το πακέτο με τα επιθέματα και τις τσίχλες νικοτίνης στα σκουπίδια; Περίεργη σύμπτωση.
Ο καπνιστής που δεν μπορεί ή δεν θέλει να σταματήσει το κάπνισμα έχει καταλάβει ότι με το ηλεκτρονικό τσιγάρο μπορεί να συνεχίσει να ικανοποιεί την επιθυμία του χωρίς να προσλαμβάνει τις χιλιάδες τοξικές ουσίες που απελευθερώνονται ως αποτέλεσμα της καύσης. Και τα πραγματικά, υπέροχα, σπουδαία νέα πρέπει επίσης να είναι ότι μέχρι σήμερα καμία έρευνα δεν κατάφερε να συνδέσει την πρόσληψη ατμοποιημένης νικοτίνης με αρνητικά στοιχεία για την υγεία, ακόμη και σε εκείνους που δεν έχουν καπνίσει ποτέ. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο είναι καλό για εσάς. Απλώς σημαίνει ότι κάνει πολύ, πολύ, πολύ λιγότερο κακό από τα παραδοσιακά τσιγάρα. Το Βρετανικό Ινστιτούτο Υγείας έχει ποσοτικοποιήσει τη μείωση της ζημίας στην υγεία σε καταναλωτές που επιλέγουν να χρησιμοποιούν μόνο το ηλεκτρονικό τσιγάρο για την πρόσληψη νικοτίνης στο 95 τοις εκατό. Και στην πραγματικότητα, όποιος έχει επιλέξει να μεταβεί από το κάπνισμα στο ηλεκτρονικό τσιγάρο, έχει καταθέσει ότι έχει επιτύχει σημαντικές βελτιώσεις στο πως αντιλαμβάνεται της κατάστασης της υγείας της καρδιάς και των πνευμόνων του.
Ως εκ τούτου, μια μελλοντοστραφής, οικονομικά αποδοτική και διορατική πολιτική υγείας και στρατηγική δημόσιας υγείας θα πρέπει να επικεντρωθεί στη μετατροπή των καπνιστών σε ατμιστές, επιτυγχάνοντας μέγιστο όφελος με ελάχιστη προσπάθεια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά για τους αντιπάλους των ηλεκτρονικών τσιγάρων, ακόμη και η μεγιστοποίηση των πλεονεκτημάτων δεν είναι αρκετή: απαιτούν να είναι εγγυημένα κατά 100% ως συνολικά αβλαβή.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μην ξέροντας από τι να πιαστούν, επανάφεραν τη συζήτηση κατά της νικοτίνης στη μόδα, μετά την είσοδο των ηλεκτρονικών τσιγάρων στην αγορά. Μέχρι πριν από 10 χρόνια, κανείς δεν αναρωτιόταν πόσο νικοτίνη περιεχόταν σε ένα τσιγάρο, αλλά μόνο πόση πίσσα ή μονοξείδιο του άνθρακα εκλυόταν. Η νικοτίνη δεν ήταν και δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα, αλλά έγινε με την έλευση του ηλεκτρονικού τσιγάρου.
Πηγή: https://bit.ly/3gMs6vu
